yan tarafa taşındık.

self-kritiszm olarak buranın işlevini hiçbir zaman tam olarak anlamadım, ondandır da aklıma gelen, ordan burdan ne varsa tuttum derme çatma da olsa koydum buralara, serptim. mutlu günlerimiz oldu hüzünlü günlerimiz oldu seninle blog vs vs. velhasıl, yan apartmana taşınır gibi ben de yan bloga taşınıyorum şimdi, üstelik misyonlar misyonlar peşinde koşuyorum. yolum bahtım açık olsun bakalım, devamı gelicek mi. he bi de, adresim filmdisikulem.blogpot.com

sevgiyle kal ofelya. seneler sonra gelen edit: devamı elbette ki gelmedi. çalışkan bir çocuk olursam belki bir gün şirinleyebilirim.

karakitap'tan.

"Dükkanından baktığında, kaldırımdan akan insanların hiç de 'öyle, öyle...' olduğunu anlayamazsın, ama 'bir...bir...-ne bileyim-' idi insanlar."

bach's jesu joy of man's desiring.

eğer böyle şeyler yapacaksanız, reklam filmi çekebilirsiniz izin veriyorum. ha bi de "adamlar (japonlar) yapmış yeaa" demeden olmaz.

bu da uzun yağmurlardan sonra dönüşümün resmidir böylece.